εισαγωγή

Πράξη με την οποία ένα εμπόρευμα εισάγεται από χώρα του εξωτερικού στην εσωτερική αγορά. Στην εθνική λογιστική ονομάζονται ε. και οι ολικές ποσότητες εμπορευμάτων, οι οποίες σε μια ορισμένη περίοδο έχουν εισαχθεί από το εξωτερικό. Οι ε. αναφέρονται σε όλα τα εμπορεύματα που έρχονται από το εξωτερικό. Στα σύγχρονα συστήματα κρατικού ελέγχου των ανταλλαγών με το εξωτερικό, η έννοια της ε. απέκτησε κάπως διαφορετική νομική σημασία, που αντανακλά και στον τρόπο με τον οποίο υπολογίζονται οι κινήσεις των εμπορευμάτων για στατιστικούς σκοπούς. Η ε. δεν συνίσταται πια στην υλική πράξη, με την οποία το εμπόρευμα περνά τα σύνορα, αλλά στη νομική πράξη με την οποία, αντί της ιδιότητας του ξένου εμπορεύματος, αποδίδεται σε αυτό η ιδιότητα του εθνικοποιημένου εμπορεύματος. Γι’ αυτό μπορεί να γίνει μεταφορά του εμπορεύματος σε εθνικό έδαφος χωρίς να έχει νομικά εισαχθεί (π.χ. το εμπόρευμα που βρίσκεται στις αποθήκες του τελωνείου). Για να μπορεί λοιπόν να πραγματοποιηθεί η ε. ενός εμπορεύματος δεν αρκεί μόνο να εισαχθεί στο εθνικό έδαφος, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζεται επίσης να περάσει από διάφορες διαδικασίες, όπως η άδεια ε., η καταβολή τελωνειακού δασμού και άλλων ενδεχόμενων δικαιωμάτων, η συμπλήρωση διατυπώσεων σχετικών με νομισματικά θέματα, υγειονομικά κλπ. Ανάλογα με τον τρόπο διακανονισμού των ε. διακρίνονται: η οριστική ε. (η οποία χρειάζεται να περάσει από όλες τις παραπάνω διαδικασίες) και η προσωρινή ε. των εμπορευμάτων που προορίζονται να εξαχθούν πάλι, για τα οποία η δασμολογική νομοθεσία κάθε χώρας μπορεί να καθορίσει απαλλαγές ή να επιτρέψει επιστροφές τελών. (Μουσ.) Μουσική σύνθεση για ορχήστρα, που αποτελεί το πρώτο μέρος μιας σουίτας ή είναι προανάκρουσμα ενός μελοδράματος, μιας καντάτας ή ενός ορατορίου. Ονομάζεται και ουβερτούρα (ιταλική λέξη). Στην Ιταλία ονομάζεται επίσης συμφωνία. Ως ε. μπορούν ακόμα να χαρακτηριστούν και συνθέσεις για ορχήστρα πιο ανεξάρτητες, όπως, για παράδειγμα, η Ακαδημαϊκή εισαγωγή του Μπραμς ή η Εισαγωγή 1812 του Τσαϊκόφσκι. Οι πρώτες ε. εμφανίζονται στα μπαλέτα του 16ου αι., οπότε ένα οργανικό μουσικό κομμάτι παιζόταν πριν από το κυρίως θέαμα. Οι πρώτοι συνθέτες που ασχολήθηκαν με αυτό το είδος μουσικής σύνθεσης ήταν ο Στραντέλα και ο Λούλι. Ο πρώτος έγραψε ε., στις οποίες ένα μεσαίο μέρος σε αργό ρυθμό (adagio) και με μελωδικό χαρακτήρα βρίσκεται ανάμεσα σε δύο άλλα σε γρήγορο ρυθμό (allegro). Αντίθετα, η ε. που εγκαινίασε ο Λούλι στη Γαλλία διαιρείται πάλι σε τρία μέρη, αλλά αρχίζει με ένα κομμάτι σε πολύ αργό ρυθμό και με επίσημο χαρακτήρα, συνεχίζεται με ένα άλλο σε γρήγορο ρυθμό και με αντιστικτική ανάπτυξη και κλείνει με ένα κομμάτι πάλι σε αργό ρυθμό και με ομοφωνική κατασκευή. Και οι δύο αυτοί τύποι ε. χρησιμοποιήθηκαν πολύ. Ωστόσο επιβλήθηκε ο γαλλικός τύπος. Η ε., ως μουσική φόρμα, χρησιμοποιήθηκε και ανεξάρτητα από το θέατρο και απασχόλησε συνθέτες όπως οι Γκέοργκ Φίλιπ Τέλεμαν, Μπαχ και Χέντελ. Ο τελευταίος μάλιστα επιχείρησε να πλησιάσει τον τύπο της γαλλικής ε. και εκείνον που καλλιέργησε ο Αλεσάντρο Σκαρλάτι. Τελικά η ε. εντάχθηκε μορφολογικά στη λεγόμενη φόρμα-σονάτα, όπου η έκθεση των μουσικών θεμάτων ακολουθείται από μια θεματική ανάπτυξη και το έργο τελειώνει με μια επανέκθεση. Η ε. που προορίζεται ειδικά για το θέατρο χρησιμοποιεί (πάντα, βέβαια, μέσα στα πλαίσια της φόρμας-σονάτας) μελωδικό υλικό, το οποίο έχει ληφθεί από το ίδιο το μελόδραμα, όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, στις περιπτώσεις ε. του Μότσαρτ, του Ροσίνι, του Βέμπερ, του Μπετόβεν κλπ. Στο σημείο όμως αυτό χωρίζεται και παίρνει τον χαρακτήρα είτε προανακρούσματος στο μελόδραμα (π.χ. Η Δύναμη του πεπρωμένου του Βέρντι) είτε επιπλέον ανεξάρτητου συμφωνικού έργου (π.χ. Ταγχόιζερ, Αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης του Βάγκνερ). Τελωνειακός παρακολουθεί εισαγωγή εμπορευμάτων στο λιμάνι της Γένοβας στην Ιταλία (φωτ. ΑΠΕ).

* * *

η (AM εἰσαγωγή)

1. η μεταφορά εμπορευμάτων από ξένη χώρα

2. το να τοποθετηθεί κάτι μέσα σε κάτι άλλο

3. ο πρόλογος ή τα εισαγωγικά, ενημερωτικά στοιχεία βιβλίου, άρθρου, θεατρικού έργου κ.λπ.

4. η παρουσίαση και προώθηση υποθέσεων για εκδίκαση στο δικαστήριο, τη βουλή, συμβούλια κ.λπ.

5. στοιχειώδης, ενημερωτική πραγματεία

μσν.- νεοελλ.

προπαίδευση, μύηση

αρχ.

1. εγγραφή θετών γιων ως κληρονόμων

2. εγγραφή παιδιών στη φρατρία

3. πορθμός στην είσοδο λιμανιού.